behandeling van balanitis

Als de voorhuid ontstoken is en er is geen fimosis kan je best advies vragen aan de huisarts om een behandeling in te stellen.

Vaak is de huid wat nattend. In dit vocht zit de bacterie, schimmel of virus die de ellende veroorzaakt. Als de arts wil weten welke kiem de verwekker is kan er geprobeerd worden de kiem te pakken te krijgen op een wisser en de wisser in te leveren bij het labo. Een wisser is niet meer dan een stokje met wat stof aan het uiteinde, net zoals een oorstaafje. Deze wissers worden echter steriel verpakt zodat er geen enkele kiem op zit als de verpakking eraf gaat. Door over de natte zieke huid te wrijven wordt de wisser ‘besmet’ met de kiem. In het laboratorium wrijft men met de wisser over een voedingsbodem en deze bodem plaatst men in een broedstoof. Na verloop van tijd vermenigvuldigen de kiemen zich en kan men de kiem herkennen. Bij een  blaasinfectie wordt dit ook vaak gedaan maar dan met een urinestaal. Het labo vertelt dan welke kiem verantwoordelijk is en met welke antibiotica best gewerkt wordt. Dit proces noemt men het kweken en opstellen van een antibiogram. Bacteriën en schimmels laten zich makkelijk kweken, bij virussen zijn speciale technieken nodig.

Omdat het kweken van de kiem tijd vergt en de man in kwestie last heeft wordt deze stap soms overgeslaan. Er wordt dan direct een behandeling ingesteld omdat men erop vertrouwt dat deze toch quasi zeker zal helpen.

Als de patiënt sexueel actief is en er zonder condoom wordt gevreeën is het nuttig ook de partner te onderzoeken en/of te behandelen. Anders komt na behandeling de ontsteking vaak gewoon weer terug. Dit noemt men een recidief. Omdat dit soms niet mogelijk wordt dit wel eens niet gedaan maar strikt medisch is het wenselijk ook de partner te onderzoeken en te behandelen. Deze infecties behoren niet strikt tot de SOA’s (sexueel overdraagbare aandoeningen) maar je kan ze wel krijgen door sexuele betrekkingen.

Vaak wordt een antibiotische zalf voorgeschreven of een zalf tegen schimmels. Er bestaan ook combinatieproducten.

Dikwijls bevatten deze zalven ook een deel cortisone. Bij een eerste ontsteking helpt dit om de last snel weg te krijgen en helpen ze goed. Bij recidieven zijn ze echter af te raden omdat cortisone de huid wat doet verdunnen en kwetsbaarder maken. Cortisone remt ook de eigen afweer. Zo wordt je na langdurig gebruik van cortisone zalf net vatbaarder voor nieuwe ontstekingen.

Soms volstaat het om met louter ontsmettende vloeistoffen te werken. Men kan de voorhuid in een bekertje ‘baden’ waarin chloorhexidine-oplossing zit, of een jodiumhoudende oplossing gebruiken. Nadien altijd overvloedig afspoelen met de douchekop om irritatie door te langdurig contact te vermijden.